Αυτό το Πάσχα θα πρωτοτυπήσω. Δηλαδή...όχι εγώ ακριβώς. Ο Θεός μου το θέλει. Και ο γιος του. Και οι Άγιοι. Από τον Άγιο Δημήτριο (μεγάλη η χάρη του) μέχρι τον Άγιο Σπυρίδωνα (μεγάλη η χάρη του επίσης).
Ναι, θα πρωτοτυπήσω. Δεν θα σουβλίσω αρνί ή κατσίκι. Θα σουβλίσω ΣΚΥΛΟ.
Λέω να βρω έναν εκτροφείου, με pedigree και παράσημα. Και θα τον ονομάσω Οβελίξ.
Οβελίξ, ο οβελίας σκύλος. Γαμάτο ονοματάκι, έτσι; Γιατί εμείς οι χριστιανοί έχουμε ΚΑΙ χιούμορ. Θα τον παχύνω λοιπόν μια χαρά και τη Μεγάλη Πέμπτη θα τον σφάξω. Θα προσέξω μάλιστα το κόψιμο στο λαιμό να είναι βαθύ. Από τη σφαγίτιδα έως την τραχεία -και τούμπαλιν.
Γιατί όπως προανέφερα, αυτό θέλει ο Θεός μου. Και ο γιος του. Και οι Άγιοι. Μεγαλύτερες τομές αφαίμαξης. Περισσότερο αίμα. Ο σκύλος συμβολίζει Εκείνον (προσοχή στο κεφαλαίο 'Ε') που έχυσε το αίμα του στον Σταυρό. Για να σωθούμε. Από τι, δεν ξέρω, θα σε γελάσω.
Η ουσία είναι πως σωθήκαμε. Βέβαια έχουν περάσει δυο χιλιάδες χρόνια από τότε...Τρισεκατομμύρια τετράποδα βρέθηκαν με σκισμένους λαιμούς και το αίμα έχει χυθεί άφθονο. Ο Θεός μου όμως είναι απαιτητικός. Του αρέσουν οι συμβολισμοί. Τον λόγο δεν τον γνωρίζω, δεν έχει ίσως και σημασία.
Γιατί άλλωστε να έχει περισσότερη σημασία ο σφαγμένος μου σκύλος; Και μάλιστα περισσότερη σημασία από το σφαγμένο αρνί;
Α, ναι. Σωστά. Ο γιος του Θεού αναφέρεται ως "αμνός". Πουθενά δεν γράφει ότι είναι ο "σκύλος" του Θεού. Ίσως λίγο άδικο βέβαια για το σκυλίσιο είδος, καθώς ένας σκύλος είναι εξ ορισμού πιστός. Και με νοημοσύνη. 'Ασε που έρευνες έχουν αποδείξει ότι μπορεί να σου κάνει μέχρι και διάγνωση καρκίνου. Γιατί να είναι λοιπόν ο γιος του Θεού ένα συνηθισμένο χαζοβιόλικο πρόβατο μέσα σε κοπάδι χαζοβιόλικων προβάτων;
Γι αυτό σου λέω, αδερφέ εν Χριστώ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές: Πρέπει να ξεκινήσουμε να σουβλίζουμε σκύλους το Πάσχα. Να στροβιλίζεται το πεκινουά δίπλα από το χάσκι. Και πιο πέρα, οι μερακλήδες της πίστης να ψήνουν παϊδάκια από Τσόου Τσόου και Αγίου Βερνάρδου.
Είδες κάτι πράγματα; Το παράκανα τώρα και θα με πεις "βάρβαρο"! Σίγουρα δεν θα ήθελες αδερφέ μου να δεις τον Μπούμπι, την Ίρμα και τη Σούζι να παθαίνουν κάτι τέτοιο, ε; Μόνο βάρβαροι λαοί τα κάνουν αυτά! Λαοί που ΔΕΝ είναι ΚΑΝ χριστιανοί άλλωστε!
Όμως σκέψου και απάντησέ μου: Τι διαφορά έχει ο σφαγμένος οβελίας-Οβελίξ σκύλος μου, ο ξεκοιλιασμένος Μπούμπι, οι ακρωτηριασμένες Ίρμα και Σούζι, με τα δεκάδες χιλιάδες αιγοπρόβατα που περιμένουν τη σειρά τους στη σούβλα;
Σε έφερα σε δύσκολη θέση εν Χριστώ αδερφέ μου; Δεν θα 'πρεπε, γιατί γνωρίζουμε και οι δύο καλά, ότι ο Θεός μας θεωρεί ότι μόνο τα ανθρωποειδή έχουν ψυχή. Δηλαδή ΕΜΕΙΣ. Ο Χριστός για ΕΜΑΣ πέθανε, όχι για τα ζώα. Για την ΔΙΚΗ ΜΑΣ σωτηρία. Το ξέχασες;
Οπότε, άσε με να κάνω το χρέος μου στον Ύψιστο όπως εγώ νομίζω.
Αν έχω δίκιο, ο Θεός μας θα κάνει εσένα στήλη άλατος για να αλατίσω τον σκύλο μου.
Αν έχεις εσύ δίκιο, ο οβελίας-Οβελίξ σκύλος θα έχει σφαχτεί άδικα. Και εγώ θα περιμένω σεμνά και ταπεινά να μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.
Σύμφωνοι;
